Jongeren van gescheiden ouders nemen het woord

Per jaar gaan 25.000 ouders uit elkaar en dat heeft enorme gevolgen voor het leven van jonge mensen. Ook in de jeugdbeweging voelen ze dat. Soms kunnen de jongeren niet mee naar een activiteit omdat ze bij de andere ouder zijn, die te ver weg woont. Ook emotioneel valt de scheiding en het leven in twee huizen vaak zwaar. KAJ vindt dat de jongeren zelf te weinig te zeggen hebben over de gevolgen van de scheiding van hun ouders.

Op zaterdag 22 november lieten ze massaal hun stem horen in Brussel, op het Poulaertplein. Deze actie was het orgelpunt van een campagne die al enkele weken loopt in de lokale afdelingen.

Wij jongeren eisen

Kinderen en jongeren zijn ontzettend loyaal naar hun ouders toe. Ze durven vaak niet hun wensen en mening uiten uit angst één van hun ouders te kwetsen. Jongeren leven zich meer in in de situatie van hun ouders dan omgekeerd, zo lijkt het wel. Maar nu willen ze gehoord worden. En ook meer dan dat. Ze verwachten van de politici, ouders en samenleving dat ze iets veranderen zodat jongeren minder negatieve gevolgen van een scheiding ondervinden.

Hun boodschap luidt:

• Overdragen van boodschappen tussen onze ouders wil ik niet!
• We worden zelf verantwoordelijk gesteld voor onze ouders hun financiën!
• De organisatie van de wekelijkse verhuis is een heel gedoe!
• We dragen mee de gevolgen van armoede waarin veel één-oudergezinnen terechtkomen!
• Betrek mij niet bij jullie onderlinge conflicten!
• De verblijfsregeling is niet afgestemd op onze noden!
• We ervaren nergens nog een thuis-gevoel!

Meter

Claire Wiewauters herkent de bezorgdheden en vragen van deze jongeren. Ook zij pleit er in haar boek 'Een week mama, een week papa' voor om een regeling uit te werken die meegroeit met de kinderen. En om jongeren actief maar veilig te betrekken in het proces van scheiding en daarna. Zij treedt op als meter van deze actie. 

'In ons boek betreuren we dat de overheid bij de invoering van de familierechtbank per 1 september 2014, niet heeft gekozen voor het invoeren van een verplichte informatieve sessie over de impact van scheiding op kinderen, en een verplichte kennismaking met de methodiek van bemiddeling. Jammer, want in Noorwegen, waar dit wel is ingevoerd, blijkt dat dit het aantal vechtscheidingen doet dalen. Een effect dat het verblijfsco-ouderschap als voorkeursregeling in ons land niet heeft bereikt. De vechtscheidingen zijn niet gedaald. Het welbevinden van kinderen is niet verhoogd.'

Deze jongeren hopen dat hun actie iets in beweging zet. Het is de opdracht van ons allen om hen niet teleur te stellen. Wat deze jongeren en hun ouders nodig hebben is een moedig beleid, maar ook de solidariteit en het engagement van ons allemaal.

Het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen (Odisee) steunt daarom deze actie.

Je kunt Claires afsluitende speech bij deze actie hiernaast downloaden.